35.
herinnering in ochtendgloren

terwijl de zon haar eerste stralen

naar half gesloten wimpers werpt

dringt bij het ochtendgloren

een vrolijk kip-gekakel

door nog afwezige trommelvliezen


en in mijn sluimerend bestaan

voel ik jouw ogen zacht en teder

dwalen over glooiend lijflandschap

je elleboog stevig in het matras geplant

rust je hoofd op je hand


wat ben je mooi zeg je

als je - zo zacht -zo vrouw 

zo weerloos -en zo kind 

zo verleidelijk kronkelstrekkend

wakker wordt in dit warme nest


je kust het kuiltje in mijn hals

wijsvinger en ogen zoeken hun weg

je hoofd begraaft zich 

in de welving van mijn buik

weldadig warm verlangen strekt zich in mij uit


vindt antwoord in versmelting

dan omzichtig kussend

in omgekeerde volgorde 

wandel je terug

naar je hoofd op je hand


vanuit dat perspectief

koesteren je ogen

nog even je geliefde landschap

ik ga de kipjes voeren 

en een vers eitje voor je halen


fluister je zacht 

met omfloerste stem

terwijl je lippen dit moment

bezegelen in eeuwigheid 

wil ik voor altijd zo ontwaken