29.
waar niets alles is

weemoed kleurt de lucht grauw grijs

snijdt littekens in mijn ziel

maar hoog boven winden

spreidt meeuw haar vleugels

hoger steeds hoger draagt zij de pijn

ver boven ruimte en tijd


geen stilte geen lawaai

niets is alles - alles is niets

haar klagelijk gehuil verdwijnt in nevelen

op vleugels gedragen offert zij zich aan de zon

terwijl tussen grijs en grauw

een nar op antwoord wacht