26.
bevroren ziel

waarom ik zo ineens 

zo diep bedroefd

in het donker van een koude avond

in dikke deken ingerold

verwarming gloeiend hoog

toch maar niet warm kan worden


een vraag die-in mijzelf gekeerd

en uit het lood geslagen

omhoog borrelt in sombere gedachten

waar onmiskenbare waarheid

te groot om te bevatten

zich nestelt in spelonken van mijn ziel


die het pulseren van het bloed

onachtzaam ruw verijdelt

in eenzaamheid bevriest

de vrede wreed verstoord

besef ik dat dit ijzig lot

mij niet alleen behoort