16.
Eb en vloed

gloedvol- vurig warme nachten

dagen van vervuld geluk

beukt de woeste wilde zee

op dijken van het bange wachten


angstig wilde hoopgedachten

turbulentie in mijn lijf

golven die mij overspoelen

die mij eens in doodsnood brachten


verwarren nu mijn angstig hart 

ijzig koude noordewinden

kruipen door mijn botten heen

waardoor de eb de vloed verwart