39.
reconstructie

ontmanteld kwetsbaar 

drup jij traag als zalig zoete nectar 

op gretig uitgestoken tong

verlangend naar vereniging

slurp ik je op


waar naakte waarheid zich aan mij vertoont

kus ik jouw onschuld weer 

in gretige kinderogen

kleed ik je koude lijfje 

met omarming

streel
ik je schoonheid 

met mijn blik

bewonder hartstocht 

en verlangen

laat ik je nooit meer gaan.