18.
nu vlieg ik weer

de moede schreden uit een droeve herfst

mijn thuis geworden

zij dienen mij niet meer


nu open ik een nieuwe dag

op vleugels van vertrouwen

nu vlieg ik weer


mijn blindheid zet nu koers

naar onbekende rijken

een witte duif stijgt op


naar hoorn des overvloeds

en rijkdom van een volle zomer

nu vlieg ik weer